Sziastok!
Na een vrij rustige dag met een
hectisch einde door het carnavalsfeestje, trokken we naar Budapest om
ons tweede weekend hier door te brengen. Samen met Judith, Laura,
Lutsa -de mentor van de twee ortho's- en Kata1 stapten we op de bus
naar Szob en hier namen we de trein richting Nyugati pu. De treinrit
duurde redelijk lang maar dat kwam vooral omdat Lutsa graag
babbelt... Ze kon niet zwijgen over waar de ortho's mee naartoe
kunnen gaan -één of andere voordracht die zij wil geven-, weekends
die ze moeten werken -al een geluk dat wij dit niet moeten doen!-, …
Het was vooral lastig om naar haar te luisteren, ze is nogal druk en
soms vreemd – ze legt alles vrij beeldend uit maar dit komt soms
niet overeen met wat ze zegt of wij verstaan haar humor niet...-.
Na de lange treinrit kregen we de
informatie over welk ticket we moeten kopen, abonnement voor het
openbaar vervoer, de terugrit en de tip om toch een lekkere pizzapunt
te proeven voor slechts 200huf. Eenmaal we een abonnement in onze
hand hadden, gingen we richting de tram om naar Friends Hostel te
gaan. Door de -voor één keer- duidelijke uitleg van Lutsa vonden we
de Hostel snel en konden we ons installeren in onze kamer. Het zag er
leuk uit, muurschilderingen, een zithoek, keukentje, … Wat ons
vooral zal bijblijven is Jack, de jongeman die de Hostel openhoudt,
hij babbelde ook nogal graag. Een nogal zelfingenomen jonge kerel die
enkel zijn mening en keuze de juiste acht... Soms tot grote ergernis
van Julie en mij maar we konden steeds een antwoord geven op zijn
flauwe mopjes, dus we hebben ons vrouwtje gestaan!
We waren geïnstalleerd en konden op
zoek gaan naar eten. In de straat waren redelijk wat zaakjes waar je
wat kon drinken en/of eten maar we besloten naar Tacos Locos te gaan.
Een Mexicaans restaurantje waar Julie voor de eerste keer Quesadillas
geproefd heeft. Een openbaring die in positieve aard gevallen is! Een
zeer leuk stekje om te gaan eten en weinig geld uit te geven. Behalve
wanneer je met mij op stap bent: Julie steekt 10000 huf in het
rekeningboekje met wat enkelgeld van haar en mij, ik zeg tegen de
vrouw 'It's OK' en ik zag Julie haar gezicht verkleuren -een soort
groengeel kleurtje kwam tevoorschijn- en dacht 'oh-ow, wat heb ik
gedaan'. In totaal moesten we maar iets van een 4600 huf betalen, ik
dacht dat er 5000 instak en ging de rest als fooi geven... Gelukkig
kwam de vrouw terug met een briefje van 5000huf maaaaaaar ze heeft
wel een fooi van meer dan 1200huf gekregen. We made her a very lucky
waitress. Nuja, het eten was lekker, het
was niet duur en het was een zeer gezellig plekje, dus al bij al
konden we ermee leven dat ze deze fooi kreeg...
The man himself, Jack, kon naast
stoefen en opscheppen over zichzelf wel enorm lekker ontbijt maken!
Het was de eerste keer sinds we hier zijn dat we echt met volle
teugen genoten van het ontbijt. Check it out!
De tweede dag zijn we op zoek gegaan
naar een Tesco -de Hongaarse Makro ongeveer-. Jack stuurde ons
richting een winkelcentrum en door het slechte weer hebben we hier
een hele namiddag binnengewandeld. Ook al hadden we niks actiefs
gedaan die dag waren we toch moe en gingen we terug naar de Hostel om
te luieren. 's Avonds waren we aan het eten en Daniel -zijn echte
naam is Kang-Lin, een Taiwanees op uitwisselingsprogramma in Praag
die naar Budapest op citytrip kwam- vroeg ons of we niets wilden
drinken. We waren te moe maar hij kwam ons vergezellen op de kamer
tot wanneer hij toch besloot een stapje te zetten met een Hongaarse
vriend -die ook in Praag studeert maar dit weekend onverwacht terug
naar Budapest gekomen was-.
Zondag was het weer even shitty als
zaterdag maar we besloten om -opnieuw na een lekker ontbijt- toch de
stad in te trekken én we hadden een buddy: Daniel. Hij vroeg of hij
mee mocht gaan en daar hadden wij absoluut geen problemen mee, hij
wist immers beter waar de bezienswaardigheden waren dan ons en hoe we
daar konden geraken. Met de metro naar Obuda en daar wandelen in de
sneeuw... De eerste keer dat Daniel een sneeuwman en sneeuwengel
gemaakt heeft, hilarisch om een Taiwanees in de sneeuw te zien. Hij
nam ons mee naar het bekendste patisserietje, Rhuzwurm, waar hij ons
trakteerde. Echt waar, M M MMM! Dorsotorta:
cake-chocolade-cake-chocolade-cake-chocolade-cake-chocolade-cake-chocolade-KARAMEL!
Onze tocht zette zich voort naar
beneden, over de Chain Bridge en opnieuw naar de Hostel om onze
zakken te halen en terug te keren naar Ipolytölgyes. Opnieuw een
treinrit -deze keer leek deze minder lang omdat Lutsa niet de hele
tijd babbelt- en de bus van Szob naar Ipoly, nog eventjes te voet
naar het instituut en een eerste wasje laten draaien! Hopelijk komen
onze kleren er gezond uit...
We zijn blij dat we terug in het
instituut zijn, we zijn immers doodop... We zullen er niet laat
inzitten denk ik!
We had a great time!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten