Verrassing

Een weekendje België waarvan niet veel mensen op de hoogte waren stond op het menu... En veel ander lekkers maar daarover meer later. Het begon eigenlijk met een bummer toen Lieve me vertelde dat ze mij dan dinsdagochtend opnieuw ging afzetten, DINSDAGOCHTEND?! Zij had het zo in haar hoofd maar ik vertrek pas vanavond. Dank u lieve collega's om dit op te vangen en ons toch -ondanks de stommiteiten- veel tijd samen gunnen!
Ik had van voor mijn vertrek een vlucht geboekt voor dit weekend om mijn zusje te verrassen op haar verjaardagsfeest en ik moet zeggen dat heeft zijn effect niet gemist! De voorbereiding om binnen te komen was al een hele opdracht -ik hoorde constant auto's in het straatje draaien en wilde niet gezien worden dus moest ik enkele keren tussen 2 auto's gebukt gaan schuilen. Vooral wanneer mijn Bobonneke afkwam, die zag Lieve en ging op haar wachten om binnen te stappen. Gelukkig heb ik zo een slimme vrouw en wist ze haar vriendelijk af te wimpelen. Eenmaal in het eerste deel van de zaal toegekomen, kon ik de kaarsjes aansteken en mijn intrede maken. En wat voor een intrede! De reacties waren goddelijk en zullen mij lang bijblijven! Lau reageerde echt leuk - en vooral verrast ;-)-! 'ma Charlotte, gij zijt hier' kijkend naar mij, 'ey, mijn zus is hier' roepend naar de zaal, dan een stevige knuffel, toch nog eens vol ongloof kijken naar mij 'gij zijt hier, wat doe jij hier?!'.

Iedereen zat vooral vol ongeloof, jammer dat het niet gefilmd geweest is. Er was nog niet veel volk dus degenen die binnenkwamen hadden ook nog een verrassing voor de boeg: eerst gewoon 'dag Charlotte' en dan 'huh, Charlotte' met een vreemd gefronst gezicht! 't Was een leuk feestje met de nodige vulling van de maag: een broodje met warme beenhesp, knapperige, verse groentjes en LOOKSAUS! Ohja, heerlijk na zo een 3 weken in Hongarije te leven!
Schitterende avond gehad! Gelukkige 25e verjaardag Lau'tie!
Na de opruim konden we naar Gent vertrekken - nadat ik eerst nog eens een vork in dat lekkere taartje geplant had- om zaterdag naar een trouw te gaan. Na de plechtigheid kregen we buiten jeneverkes maar het was toch een beetje koud dus trokken we naar Huize Collette -dichtbij want onze tenen waren zo goed als afgevroren-. Een heerlijke chocolademelk met maltesers erin, ik geniet nog na! Boeltje samenrapen en richting Oudenaarde vertrekken aangezien iedereen mij nu nog eens wilde zien! -het werd eigenlijk een zeer druk weekend maar dat had ik in mijn hoofd al lichtelijk voorspeld- Eenmaal bij bobonne aangekomen -zij was er nog steeds niet goed van dat ik er was en de smile ging tot achter haar oren- kregen we cake en chocoladetaart voorgeschoteld. Ik kon er dus terug aan beginnen. Een gezellige babbel en off we go. Een match gaan kijken van de ploeg -PROFICIAT dames!- en erna richting frietkot! Belgian fries zoals de Kata's ze noemen -ze vinden het niet eerlijk dat de Fransen met die naam gaan lopen-. Een veel te grote bestelling voor ons 2 maar enkel de balletjes in tomatensaus zijn niet verslonden geweest... Hemels zo een bakje friet!

Zondag beloofde ook een dag vol eten te worden: ontbijten bij de mama, middageten bij de papa, babyborrel van Sam -waar ongelooflijk veel lekkers in mijn buikje verdween!-, een pizzaatje stekken eens we in Gent waren... Opnieuw drukke -eten, eten, eten, match van Lieve, bezoek bij bompa en marainne -die ondertussen al gewaarschuwd waren dat ik in de loop van het weekend voor hun deur zou staan-, ...- maar leuke dag!

Maandag beginnen met een ontbijtje -of eerder gezegd vroeg middageten- in Le Pain Perdu -eerst ging dit Clouds in my Coffee zijn maar die mannen sluiten de maandag :(- en aflsuiten met ribbetjes en een rijstpapje in de Amadeus! Met als tussendoortje een bezoekje van Sara en Sarah! Bedankt hiervoor!

Straks staat er nog Chili Con Carne op het menu en dan ben ik er volledig klaar voor om terug te vertrekken. Ik ben blij dat ik eventjes thuis op mijn gemakje kan zijn, eventjes alleen... Niettegenstaande had ik graag gehad dat de vrouwe des huizes niet moest werken maar ze is zo braaf dus hoor je mij niet klagen -buiten de keren dat ik wel klaag-.

Om 18u dus terug het vliegtuig op met een hele rugzak vol eten :-). Een voorraadje ingeslaan, zo moet ik dat niet in Budapest doen.

Iedereen bedankt om mij zoveel energie te geven dit weekend, het was zalig! Nu zal het trouwens wel duren tot in mei want ik mag echt maar één keer de grens oversteken van Meneer Erasmus...

De 4 musketiers

Om mijn bericht van gisteren even wat te verduidelijken volgt hier een langer bericht.

Vorige week hebben we de werkweek afgesloten met een filmnamiddag. Vreselijke Hongaarse filmpjes, eerst van enkele muizen en dan een langdradige tekenfilm over andere dieren. De twee laatste uren duurden een eeuwigheid! Daarna moesten we wachten tot 19u20 om onze bus te halen -Judith moest immers een 12uren shift draaien en we wilden op haar wachten-. Om 18u kwam Judith naar beneden gelopen om mee te delen dat ze een uur vroeger mocht stoppen en dat we een bus vroeger konden halen. Wij spurten naar boven, nemen onze zak en vertrekken naar het busstation. Minuten tikten voorbij en we kwamen tot de constatatie dat er geen bus rijdt om 18u20, dan maar naar de local pub. Marginaliteit ten top maar een goedkope Fanta -of een chipke- kan er altijd in. Na een dik half uur gingen we opnieuw naar buiten om de bus van 19u20 te halen en ons weekend kon ingezet worden.

Laura en Judith waren al eerder in deze hostel gaan slapen dus de baan vinden was geen probleem. We stonden in een mum van tijd waar we moesten staan en gingen op zoek naar eten. De eerste avond leidde deze zoektocht ons naar de McDonalds... Voor de eerste keer sinds we hier zijn, dus dat is geen zonde. We waren allemaal vrij moe dus gingen we terug naar de hostel om in bed te kruipen.

Een eerste weekend dat we met z'n vieren op stap waren en het was de moeite!

Zaterdag hadden we een opdracht: trainingsbroeken vinden voor een appel en een ei. Mission failed. Geen enkele trainingsbroek die toch iets of wat deftig was en toch niet veel kostte. Na rond te tsjollen in het stad besloten we om naar Arena Plaza te trekken, een winkelcentrum waarvan we hoopten dat we hier toch wel onze missie konden volbrengen, tevergeefs. Maar deze uitstap leverde ons wel veel andere zaken op, waaronder een lege portefeuille. Deze lege portefeuille was mede de oorzaak van een eerste boete -Laura en Julie hadden immers een studententicket voor de metro gekocht maar hebben hun studentenkaart niet mee. Deze moesten ze tonen aan de controleurs en daar wrong het schoentje want de studentenkaart doorgeven met 5man rondom ons bleek geen goed idee, 8000hufjes uit hun portefeuilleke. Lelijke tanden komen trouwens niet alleen voor in de instelling... -. Terug na het shoppen eventjes op bed liggen en opnieuw eten zoeken. Deze keer werd het Bali. Een restaurantje aan de overkant van de straat waar we enorm genoten hebben van een deftige maaltijd! Buikje rond en naar de hostel. De nachtrust werd redelijk verstoord door de marginalen die op straat liepen en een rochelaar die in de hostel verbleef. Deze rochelaar was trouwens ook een vuilaard, wat, samen met de slechte internetverbinding, het verblijf niet zo aangenaam maakte.

De volgende ochtend trokken we naar de Zoo van Budapest. Een gigantische zoo die eigenlijk een combinatie is van de zoo van A'pen en Planckendael. Vooral de leeuw die er zat was zeer zenuwachtig en gestresseerd. Je kon veel te dicht bij het beest -sommige mensen vonden dat dan ook leuk en daagden het beest uit met als gevolg Laura bijna ondergesproeid werd, moest Judith haar niet gewaarschuwd hebben-. Zeer leuke maar vermoeiende dag achter de rug maar toch nog voldoende fut om opnieuw naar Bali te trekken en daar nog eens te eten vooraleer we opnieuw naar huis gingen -3 van ons zelf genoeg fut om er een dessertje bij te steken!-.

De eerste weekdag was een vrij vreemd -we moeten de maandag pas om half10 beginnen dus konden we een beetje uitslapen-. We kwamen beneden en er was niemand tot we opeens een briefje zagen hangen:

Julie en ik begonnen eraan en merkten vrij snel dat er wat spanningen waren in de groep. Er was slechts één probleem: de taal. Het is verschrikkelijk wanneer je doorhebt dat sommige mensen zich niet goed voelen en echt wel iets willen zeggen maar dat je niks kan doen! Na de meeting kwam Kata2 naar ons en ook zij had niet zo een goede dag. Je zag dat ze wel moeite deed om vriendelijk te zijn maar ze was enorm stil vandaag. De namiddag zag ik volledig zitten, het was cinema en ik ging op bezoek bij Gina, een mongooltje die ziek is. Ik kwam op haar kamer en zij was naar het All Star-game aan het kijken! Ik dacht, nice, een namiddagje niks doen maar na het eerste quart ben ik terug naar de cinema gegaan -waar ik me doodergerde aan de gedubde versie van Mary Poppins-.

Doorheen de vorige dagen zijn volgende zaken ook nog gebeurd: Julie heeft het kunnen lukken om tegen een automatische schuifdeur te lopen, ik heb mijn badkamer gedoopt met straciatella-yoghurt, er wou een mongool Julie binnendoen en heeft zijn gezicht eens tussen haar borsten geplant, eten deze middag bestond uit pasta-confituur-bloemsuiker, …  

weekend Budapest

2 woorden: SHOPPEN & ZOO

te moe om meer te typen

Nieuwe week

Een nieuwe week is gestart en of die goed ingezet is! Maandagavond zijn we voor de eerste keer met ons 4 naar de plaatselijke Zumba geweest. Vol goede moed gingen we naar het nieuwste gebouw in de straat. Eenmaal aangekomen probeerden we in ons beste Hongaars uit te leggen dat we kwamen Zumba'en, de man verstond er niks van -ons Hongaars is dan ook nog niet tiptop in orde en lijkt meer op Duits-. Alle vier kropen we naar achter en we begonnen eraan. Een vrouw die in het instituut werkt motiveerde ons en vond ons -gebrek aan?- gevoel voor ritme waarschijnlijk enorm grappig. Een uurtje moesten we het volhouden -dat uurtje was vooral voor Judith aftellen- en dan konden we een frisse douche gaan nemen. Oh ja, we waren niet de enigen die er bijna niks van bakten, samen met een patiënt behoorden we tot het zwakste team -aan enthousiasme ontbrak het nochtans niet!-. Jammergenoeg kan ik hier geen foto of filmpje plaatsen, misschien is dat een opdracht voor de volgende keer …

Vandaag werd ons opnieuw een heerlijk Hongaars gerecht voorgeschoteld waarop Kata 2 zei 'Go to Szob tonight'. Er is namelijk een pizzeria, Herfly, die enorm in trek is bij de Belgische studenten die hier stage komen lopen. We besloten dan ook om naar daar te gaan en onze buikjes rond te eten! Dankzij de tekenkunsten van Kata 2 -en een vrouw die zo vriendelijk was ons mee te nemen- geraakten we tot aan de pizzeria.

We hadden maar 1 probleem: KIEZEN! Een kaart met hierop 50 verschillende pizza's … Na nog geen 20minuutjes stond er een pizza met een doorsnede van 28cm voor onze neus! Gretig begonnen we te eten en na zo een halve pizza moesten we beginnen steken -ik at de mijne natuurlijk volledig op, Julie nam een doggybag mee voor de twee ortho's die tot 18u moesten werken-. Samen hebben we voor nog geen 15 euro gegeten -en een Baileys als dessertje voor mij-! We'll be back, herr Herfly!

Andere korte verhaaltjes: Julie heeft de Zumba afgesloten met een detske op haar gat -het lag nog redelijk glad en ze vond de grond aantrekkelijk-, ze spuiten patiënten plat wanneer ze niet echt willen doen wat hen gevraagd wordt, 2e les Hongaars is uitgedraaid in een uurtje goed lachen met de mentors, ik heb een Steventje gezet -een werker ging naar een patiënt en wreef eens op zijn hoofd, kwam naar mij en wreef eens over het mijne-, …

Voor wie wil, dit is een deel van de tweede les Hongaars:

Slaapwel!

Weekend 2 Budapest!

Sziastok!

Na een vrij rustige dag met een hectisch einde door het carnavalsfeestje, trokken we naar Budapest om ons tweede weekend hier door te brengen. Samen met Judith, Laura, Lutsa -de mentor van de twee ortho's- en Kata1 stapten we op de bus naar Szob en hier namen we de trein richting Nyugati pu. De treinrit duurde redelijk lang maar dat kwam vooral omdat Lutsa graag babbelt... Ze kon niet zwijgen over waar de ortho's mee naartoe kunnen gaan -één of andere voordracht die zij wil geven-, weekends die ze moeten werken -al een geluk dat wij dit niet moeten doen!-, … Het was vooral lastig om naar haar te luisteren, ze is nogal druk en soms vreemd – ze legt alles vrij beeldend uit maar dit komt soms niet overeen met wat ze zegt of wij verstaan haar humor niet...-.

Na de lange treinrit kregen we de informatie over welk ticket we moeten kopen, abonnement voor het openbaar vervoer, de terugrit en de tip om toch een lekkere pizzapunt te proeven voor slechts 200huf. Eenmaal we een abonnement in onze hand hadden, gingen we richting de tram om naar Friends Hostel te gaan. Door de -voor één keer- duidelijke uitleg van Lutsa vonden we de Hostel snel en konden we ons installeren in onze kamer. Het zag er leuk uit, muurschilderingen, een zithoek, keukentje, … Wat ons vooral zal bijblijven is Jack, de jongeman die de Hostel openhoudt, hij babbelde ook nogal graag. Een nogal zelfingenomen jonge kerel die enkel zijn mening en keuze de juiste acht... Soms tot grote ergernis van Julie en mij maar we konden steeds een antwoord geven op zijn flauwe mopjes, dus we hebben ons vrouwtje gestaan!

We waren geïnstalleerd en konden op zoek gaan naar eten. In de straat waren redelijk wat zaakjes waar je wat kon drinken en/of eten maar we besloten naar Tacos Locos te gaan. Een Mexicaans restaurantje waar Julie voor de eerste keer Quesadillas geproefd heeft. Een openbaring die in positieve aard gevallen is! Een zeer leuk stekje om te gaan eten en weinig geld uit te geven. Behalve wanneer je met mij op stap bent: Julie steekt 10000 huf in het rekeningboekje met wat enkelgeld van haar en mij, ik zeg tegen de vrouw 'It's OK' en ik zag Julie haar gezicht verkleuren -een soort groengeel kleurtje kwam tevoorschijn- en dacht 'oh-ow, wat heb ik gedaan'. In totaal moesten we maar iets van een 4600 huf betalen, ik dacht dat er 5000 instak en ging de rest als fooi geven... Gelukkig kwam de vrouw terug met een briefje van 5000huf maaaaaaar ze heeft wel een fooi van meer dan 1200huf gekregen. We made her a very lucky waitress. Nuja, het eten was lekker, het was niet duur en het was een zeer gezellig plekje, dus al bij al konden we ermee leven dat ze deze fooi kreeg...

The man himself, Jack, kon naast stoefen en opscheppen over zichzelf wel enorm lekker ontbijt maken! Het was de eerste keer sinds we hier zijn dat we echt met volle teugen genoten van het ontbijt. Check it out!

De tweede dag zijn we op zoek gegaan naar een Tesco -de Hongaarse Makro ongeveer-. Jack stuurde ons richting een winkelcentrum en door het slechte weer hebben we hier een hele namiddag binnengewandeld. Ook al hadden we niks actiefs gedaan die dag waren we toch moe en gingen we terug naar de Hostel om te luieren. 's Avonds waren we aan het eten en Daniel -zijn echte naam is Kang-Lin, een Taiwanees op uitwisselingsprogramma in Praag die naar Budapest op citytrip kwam- vroeg ons of we niets wilden drinken. We waren te moe maar hij kwam ons vergezellen op de kamer tot wanneer hij toch besloot een stapje te zetten met een Hongaarse vriend -die ook in Praag studeert maar dit weekend onverwacht terug naar Budapest gekomen was-.

Zondag was het weer even shitty als zaterdag maar we besloten om -opnieuw na een lekker ontbijt- toch de stad in te trekken én we hadden een buddy: Daniel. Hij vroeg of hij mee mocht gaan en daar hadden wij absoluut geen problemen mee, hij wist immers beter waar de bezienswaardigheden waren dan ons en hoe we daar konden geraken. Met de metro naar Obuda en daar wandelen in de sneeuw... De eerste keer dat Daniel een sneeuwman en sneeuwengel gemaakt heeft, hilarisch om een Taiwanees in de sneeuw te zien. Hij nam ons mee naar het bekendste patisserietje, Rhuzwurm, waar hij ons trakteerde. Echt waar, M M MMM! Dorsotorta: cake-chocolade-cake-chocolade-cake-chocolade-cake-chocolade-cake-chocolade-KARAMEL!

Onze tocht zette zich voort naar beneden, over de Chain Bridge en opnieuw naar de Hostel om onze zakken te halen en terug te keren naar Ipolytölgyes. Opnieuw een treinrit -deze keer leek deze minder lang omdat Lutsa niet de hele tijd babbelt- en de bus van Szob naar Ipoly, nog eventjes te voet naar het instituut en een eerste wasje laten draaien! Hopelijk komen onze kleren er gezond uit...

We zijn blij dat we terug in het instituut zijn, we zijn immers doodop... We zullen er niet laat inzitten denk ik!

We had a great time!

Goodmorning...Goodnight...

Eindelijk de eerste nacht doorgeslapen -voor Julie moet die nacht nog komen, bedankt afdeling psychiatrie die onder ons verblijft-. Dat is niet het enige goede nieuws! We mogen samen in 1 groep verder werken... Er wordt een tijdsschema opgesteld om met 1 jongen een soort project te starten (zelfstandig proberen eten en wassen) en om mee te helpen in de 'creatieve' groep. De opluchting was groot toen we een 'ok' kregen om beiden in de creatieve groep te mogen blijven. De andere groep is nogal zwaar, zeker wanneer je niks in het Hongaars kan duidelijk maken!

Het was een vrij rustige dag waar we alweer gezongen en geverfd hebben, een frisse douche genomen hebben en ons aan het voorbereiden zijn op het avondeten 'virsli met mustar' – een Hongaarse hotdog die bestaat uit gewoon brood, zwanworst en mosterd zoals Kata1 vertelde-. Het middageten hebben we trouwens geskipt om onszelf van nog meer darmproblemen te besparen. We hadden ook drinken nodig aangezien we tijdens het eten geen thee drinken -1. ze is niet te drinken en 2. op aanraden van Kata 2 omdat de glazen/tassen nogal eens gebruikt worden door 'patiënten' en gewoon teruggezet worden-.

Door de honger die we soms moeten lijden moeten we inventief omgaan met hetgeen we in onze kasten liggen hebben...Een doos cornflakes en melk kan altijd van pas komen maar aangezien de kamer vrij warm is -verwarming slaat te pas en te onpas aan-, dus is dit de oplossing: de alternatieve frigo!

Nog eventjes korte anekdotes meegeven van gisteren en vandaag: Julie is ondergeniesd door een mongooltje dat net gegeten had, zat volledig onder de verf door een ander mongooltje -nadat ze onder het eten gezeten had-, ik heb een patiëntje een augurk gegeven waardoor haar tand is afgebroken -eventjes verduidelijken: de tanden hier zijn bij 50% bruin van rottigheid-, de eerste liefde is uitgedrukt, er zijn ofwel schaamluizen aan het rondgaan of er kan niemand van zijn edele deeltjes blijven, …

En om af te sluiten ons uitzicht richting Slowakije:

Eerste indrukken

Één goedenavond iedereen!

Wij zijn reeds 2 dagen in de instelling en hebben eindelijk een draadje gevonden die ons toegang geeft tot het wereldwijde web! Oh ja, 1 draadje, voorlopig voor ons twee maar binnen 2 dagen is dit voor 4 studenten! Dat zal cat -of zou het eerder bitch- fight worden?

Nu, beginnen bij het begin... Toen we opgehaald werden uit Budapest, mochten we de weg vertoeven in een minibusje, vergezeld door 2 patiënten -ja patiënten en geen cliënten, wij zijn badassen!- en onze mentors. De ene patiënt dacht dat we hem volledig verstonden en begon dan ook een hele litanie af te steken over een basiliek en over van alles en nog wat! Na een goed uur rijden in Hongarije, een kwartier door Slowakije rijden en na de grens opnieuw over te steken nog een goeie 10minuten rijden en kwamen we toe in de 4 straten waar we voor de rest van onze stage moeten verblijven.

We kwamen dus toe tegen de middag en mochten onze voetjes onder tafel schuiven voor een eerste overheerlijke Hongaarse maaltijd! -en oh, wat hebben we ons al beklaagd dat die mensen hier geen Belgisch eten serveren! Plus het feit dat door geldproblemen de kwaliteit sedert vorig jaar nog verminderd is- We kregen een soep met daarin groenten, lam en salami, dan kregen we pasta met zoete aardappel door elkaar met rode bieten. Het feit dat één van onze mentors ons gewaarschuwd had met de woorden 'prepare your stomach for the Hungarian food' voorspelde niet veel goeds natuurlijk!

Na de maaltijd kregen we een rondleiding doorheen het gebouw en onze mond is ettelijke malen opengevallen. De manier van werken hier is zeer verschillend van onze manier. Mensen zijn met een afunctionele misvorming gegroeid en hier werd/wordt niks aan gedaan. Voeten staan scheef, mensen slapen dag in dag uit, er wordt geen individuele aandacht geschonken aan sommige patiënten, te weinig begeleiders voor de patiënten, … Doorheen onze stage zullen we misschien meer inzicht krijgen hoe dit is kunnen gebeuren.

Voor we mochten beschikken kregen we nog een zelfgetekend plan van waar we de enige mini-shop kunnen vinden in Ipolytölgyes. Ja hoor, het bijvoegsel mini is zeker geen overdreven luxe! We zijn naar huis gegaan met chips, snickers, milkyways, … Alles wat eetbaar was, behalve Hongaars, ging onze rugzak binnen. Een klein detail, de winkel sluit om 16u15 en wij hebben gedaan om 16u!

Dag 2 begon met een redelijk ontbijt -hetzelfde als het avondeten de dag ervoor-, boterhammen met confituur en voor Julie een kwakje vismousse op de nuchtere maag! Nadien gingen we eten geven aan een groep, elk 1 patiëntje, wat voor de nodige wurgneigingen zorgde. De geur van de vismousse was niet echt smakelijk in combinatie met de manier waarop gegeten werd.

Vervolgens mochten we beiden -was ik even blij! Normaal moest ik in de groep blijven waar we hielpen maar dat heb ik kunnen veranderen- mee met Kata 2 (de visual teacher). Zij start de dag door iedereen te verwelkomen met een liedje -voor degenen die naar TLW kijken, het liedje dat Angus zingt in de creche maar dan in het Hongaars-. Nu vrijdag is het carnaval en ze had het idee om haar patiënten een soort van tentoonstelling te laten zijn. We moesten dus helpen met het uitknippen van kaders, tekenen van stilleven, hertogen, zonnen, … We moeten bescheiden blijven maar we hebben talent!! Morgen zal er dus hetzelfde uitzien als vandaag maar dan zal het tekenen vervangen worden door schilderen. We zijn ook gevraagd geweest om jury te zijn vrijdag, waar we toch geen 'nee' konden tegen zeggen?! Daarnaast moet ook nog de zaal versierd worden,... Kata 2 heeft gewacht op ons om aan alles te beginnen, ze houdt van de druk denken we...

Het middageten was dankzij de hulp van Kata 2 veeeeeeeeel beter dan gisteren! Een bord gekookte aardappelen met 2 'gehaktballen met brood'. Nog nooit heb ik zoveel aardappelen gegeten op 1 week als deze middag!

Voor de rest zal de harde schijf vol films en series nuttig gebruikt worden aangezien het veel te snel donker is om te gaan lopen en 1. wij de weg niet weten en 2. er geen verlichting is in dit -excuseer- boerenhol.

We gaan dus opnieuw een rustige avond tegemoet...met de nodige ongezonde voedseleenheden!

Tot de volgende!

  

ByeBye Belgium, Hello Hungary!

Ahoi!

Zo, instappen in het vliegtuig om een kleine 2 uur later te landen in Budapest en afgehaald te worden met de taxi om naar onze Hostel te gaan... De 2 uurtjes gingen snel voorbij, vooral voor Julie:

 

Zoals je ziet had Julie niets van last. Ik heb veel minder last gehad van de oren dan normaal door het gebruik van Earplanes of Flyfits of onder welke naam jullie ze ook kennen. Ik zat aan het raam en kon met volle teugen genieten van het uitzicht!

Uiteindelijk zijn we toegekomen in onze hostel... Het was al redelijk laat toen we eindelijk doorhadden wat de taxichauffeur van ons verwachtte, wanneer en waar we moesten betalen (dat moeten we trouwens nog steeds doen),... We zitten in een hostel waarvan je zou denken dat het een kraakpand is, eerst moesten we 3 verschillende deuren door met verschillende sleutels en een ingenieus systeem die te pas en te onpas werkt maar eenmaal we in het gedeelte kwamen waar we mochten slapen is het zeer leuk! Een eigen kamer met 2 verdiepen (waar eigenlijk 5 man kan slapen), een eigen badkamer, gezamenlijke leefruimte en keuken, die eigenlijk ook voor ons alleen zijn aangezien er niemand ander verblijft in onze hostel.
Na deze lange dag hadden wij natuurlijk nog honger - of eerder goesting om iets in onze mond te steken- en gingen wij op zoek naar eten. De vriendelijke taxichauffeur had ons getoond waar we waarschijnlijk nog een winkel konden vinden op het late uur. Wij dachten dat we een uitzonderlijk gps-systeem in onze brein hadden zitten en trokken naar buiten. Na enkele keren dezelfde blok rond te lopen vonden we een nachtwinkel. Hier was de man vooral bang dat we iets gingen stelen en kwam zeer creepy achter ons staan om ons te volgen. Eenmaal buiten -met vooral ongezond voedsel- gingen we terug naar de hostel. De terugweg leverde ons nog een kebab in de hand op. We waren slechts 1 iets vergeten: het adres van onze hostel! Lang zoeken, denken en hopen dat we erop uit zouden komen, dat was het enige wat ons terugbracht naar onze leuke leefruimte om de -ondertussen koud geworden kebab die opnieuw opgewarmd werd in de microgolf- op te eten.

Enkele sfeerbeeldjes van onze zoektocht naar voedsel:

Daaaaag!

And we have lift off!

Ready for lift off...

De laatste week was hectisch maar we zijn er geraakt! Alles, wat voor ons een noodzaak lijkt, zit in een tas/zak/valies, al dan niet met als gevolg dat we moeten bijbetalen voor het overgewicht waarvoor de kleren gezorgd hebben... Dat ondervinden we binnen de kortste tijd en nemen dat er maar bij moest dat het geval zijn.

Dit gebeurd zijnde, staan we te popelen om te vertrekken zoals jullie zien!