Verrassing!

Zoals ik gisteren zei, gingen we vandaag opnieuw op uitstap -tentoonstelling en Hongaarse film-. Tot we de volgende woorden van kleine Kata hoorden : 'I have a surprise: we're going to the zoo!'. Wij zo blij als een klein kind -ik iets uitbundiger in mijn reactie dan Julie maar ik weet dat zij net hetzelfde voelde!-. Het plan was om naar Budapest te gaan met de trein en daar eerst met een boot te varen. Nadien naar de zoo en dan naar een Turks restaurant. We hebben na 3maand al door dat plannen niet het sterkste is van die Hongaren-ze hadden enkel degenen die naar Zuid-Afrika zijn hiervoor gewaarschuwd-. We zijn uiteindelijk met de trein naar Budapest gegaan, daar geplaceerd in een McDonald's -feestmaaltijd voor de gasten- en dan naar de zoo vertrokken. Een lange, lastige dag maar o zo zalig! Eentje om nooit te vergeten, supergoede tijd, veel gelachen, …

Enkele situaties:

Vrouw met syndroom van Down gaat wandelen en ziet verzorger op een dier zitten, vraagt 'maar wat doe jij nu met die arme hond?'

Zelfde vrouw loopt verder en stopt bij apen, merkt een gorilla op en zegt 'Hier trek ik nu toch niet op?!' , aangezien Kata haar altijd vergelijkt met een aap.

Opnieuw zelfde vrouw loopt voorbij nijlpaard waarop Kata vraagt 'ken je dit dier', ze antwoordt met 'ja, een nijlpaard', Kata vraagt 'heb je al ooit een nijlpaard gezien?' , antwoord van de vrouw 'neen, enkel jou.'

Julie en ik zijn 2 verschillende op dat vlak... Julie haar valies staat zo goed als klaar, ik stel uit. Julie werkt zeer veel voor school -respect voor haar-, ik kom naar beneden en zet me bij de cliënten -liefst in de schommel tijdens zonsondergang-. Julie stresst voor de BaP -wat normaal is-, ik zeg dat er nog voldoende tijd is -wat niet normaal is-.

Over 1 ding zijn we het eens: het zal verdomd moeilijk zijn wanneer we moeten vertrekken! Niet alleen de cliënten maar ook de mentors, Kata en Kata, Maria -die zorgde voor de extra kilo's- en JUDITH -die onze weekends en weken toch wat leuker maakten door haar stommiteiten en het aanvaarden van domme uitdagingen, haar positieve invloed op het bekijken van series en het heerlijke ontbijt die ze ons laatste weekend zal maken-! Bedankt voor de leuke tijd, wij komen zeker terug!

If our mentors would read this: We are going to miss you guys! We will come back to visit you and the bewoners! We had a great time and we will never forget the experience you gave us! And remember, the answer is CHOCOLATE!

Aftellen

Ahoi!

De laatste week is ingezet en hoe?! We hebben vandaag een uitstap gemaakt met een bostreintje... Enkele cliënten aan de hand en hop we waren vertrokken. Er kwamen een paar obstakels op de weg, zoals het treintje die enkel in het weekend rijdt op het geregelde uur, het eten die uitviel in een extreem kleine portie, kakpampers nogal een aangename geur gaven in een bus, diarree-uitspattingen in het gras, ... MAAR al bij al een leuke dag, vermoeiend maar leuk.

Morgen een nieuwe uitstap met een iets onafhankelijkere groep. Richting Budapest voor een tentoonstelling en misschien een Hongaarse film gaan bekijken in de cinema. Ja hoor, die Hongaarse films, we houden er inmiddels van!
donderdag volgt de evaluatie en onze afscheidsbuli -of afscheidsfeestje dus-. We weten al goed genoeg dat het afscheid zwaar zal worden! We willen zeer graag naar huis maar we gaan die kleine rakkers hier enorm missen -ook al gaven ze ons soms lastige momenten-!
Rest van de week is valies maken, schoolwerk en vooral nog genieten!

Vaderlief

Het vorige weekend was onder het gezelschap van de papa en Christine voor mijn kant en Thomas langs Julie haar kant. Op het onverwacht hadden we besloten om vrijdag niet te werken en donderdag al naar Budapest te gaan, om vrijdag terug te komen met de bezoekers -en ze vonden het leuk!-. Een dag waar bijna al het openbaar vervoer van Hongarije getest werd maar een aangename dag die werd afgesloten met een etentje in een nieuw restaurantje -in gezelschap van Judith-.
De volgende dag de gebruikelijke tour gedaan -market hall en visjes-, de oudjes en Julie en Thomas naar de thermen, Judith en ik naar de hostel voor school gaan werken -wat niets meer werd dan nietsen-. Met z'n allen naar Bali gaan eten en de dag afsluiten met een afleveringetje Game of Thrones lukt altijd :-).
Op zondag gingen we naar Buda Castle -na een heerlijk ontbijt in het hotel van de oudjes en een tussenstopje voor het uitzicht van het Parlement- en keerden we terug naar ons teerbeminde Ipolytölgyes...

De week is nu alweer bijna voorbij, het begint te vliegen... Vandaar de korte blogberichten, gebrek aan tijd. Het volgende weekend is met de oudjes van Judith te doen en mijn liefste liefje!

Pischi

Woensdag hebben wij kennisgemaakt met bezoekers van de instelling: jongeren van Pannonhalma en met een monnik die daar woont. De monnik vindt het blijkbaar zeer interessant om ons te leren kennen en wil daarom met ons in het Duits spreken. Natuurlijk zegt Charlotte dat ik goed Duits kan, waardoor de monnik mij telkens aanspreekt. Gevolg: ik spreek Nederlands, Duits, Engels en Hongaars door elkaar.

Verder heeft een cliënt in de namiddag de hele tijd “pischi” (= ik moet plassen) geroepen. Natuurlijk geloofden wij hem na een tijdje niet meer maar jammer genoeg heeft Charlotte het nadeel daarvan ondervonden. Een cliënt had zich om nog steeds onbekende redenen verslikt, waardoor wij geen aandacht meer hadden voor de andere “pischi” cliënt waarmee we oefeningen aan het doen waren op de mat. Natuurlijk voelt Charlotte op dat moment nattigheid en stond onmiddellijk met beide voeten letterlijk op de grond. Doordat een werkster de pamper van deze cliënt niet goed had aangedaan, verspreidde de nattigheid zich dus op de mat en op Charlotte haar sokken.

De volgende keer meer anekdotes over de belevenissen in en buiten de instelling! Sziastok!

Vác en Budapest

Elk weekend Budapest kan je wel eens beu worden. Daarom hadden we besloten om een tussenstop te maken in Vác -waar ik eerder geweest was en waar ik zeker nog terug naartoe wil!-. Het ligt op onze baan naar Budapest dus geen problemen dachten we. Tot we het pension moesten vinden in de sneeuw-regen... Niet zo leuk zou je denken? Oh jawel hoor! Wij zijn steeds goedgeluimd en maken van elke situatie een leuke uitstap... Tot onze voeten gevoelloos worden, dan is het moment aangebroken dat we echt wel ergens naar binnen willen! Tegen dat we om 11u gearriveerd waren -normaal 10u- waren we bijna verkleumd en gingen we opwarmen. Een zeer vriendelijk vrouwtje die geen woord Engels spreekt maar ons geweldig goed ontvangen heeft -HEERLIJK ONTBIJT!-! We gingen een vrij lange wandeling maken en zagen bijna de volledige stad -zeer mooi-. 's Avonds werden de 4 musketiers de 3 musketiers en ging het weekend verder -te beginnen met lekker eten natuurlijk ;-) -. De volgende dag nog eventjes tsjolen, naar de dôme en het marktje -ondertussen de echte Paashaas tegenkomen-, om nadien Julie haar ouders op te pikken en de trip verder te zetten.

Alweer lekker eten om mee te beginnen, de wekelijkse visjes bezoeken, tsjolen in de winkelstraat en afsluiten met eten :-). De volgende dag besloten Judith en ik om even voor school te blijven werken -wat eigenlijk meer Game of Thrones kijken werd- en om de familie Callens tegen 16u te vervoegen! Een koffietje en nog een wandelingetje bij de souvenirwinkels om alweer af te sluiten gaan eten in Menza -jaloers Lau en Sofie?-!! Onze aflsuiter ging nog verder met een filmpje -op groot scherm- en een Baileys. Die is er wel vaker deze periode maar dat is dan ook onze beste vriend geworden hier!

Oudjes, broer en nicht wegsturen naar de luchthaven en wij konden terug vertrekken naar onze thuisbasis -voor 3 maanden mogen we dat nu wel zo noemen-. We waren voorbereid op de Paastraditie die hier heerst: mannen spuiten parfum op vrouwen omdat zij bloemen zijn die moeten groeien, daarna krijgen ze een eitje. Je kan je wel inbeelden wat voor lekkere geurmix dat geworden is! 's Avonds mochten we bij Maria gaan eten -slaatje, kip met puree en 3 verschillende dessertjes- en dat hebben we ons niet beklaagd!!

Tot de volgende!