Verrassing!

Zoals ik gisteren zei, gingen we vandaag opnieuw op uitstap -tentoonstelling en Hongaarse film-. Tot we de volgende woorden van kleine Kata hoorden : 'I have a surprise: we're going to the zoo!'. Wij zo blij als een klein kind -ik iets uitbundiger in mijn reactie dan Julie maar ik weet dat zij net hetzelfde voelde!-. Het plan was om naar Budapest te gaan met de trein en daar eerst met een boot te varen. Nadien naar de zoo en dan naar een Turks restaurant. We hebben na 3maand al door dat plannen niet het sterkste is van die Hongaren-ze hadden enkel degenen die naar Zuid-Afrika zijn hiervoor gewaarschuwd-. We zijn uiteindelijk met de trein naar Budapest gegaan, daar geplaceerd in een McDonald's -feestmaaltijd voor de gasten- en dan naar de zoo vertrokken. Een lange, lastige dag maar o zo zalig! Eentje om nooit te vergeten, supergoede tijd, veel gelachen, …

Enkele situaties:

Vrouw met syndroom van Down gaat wandelen en ziet verzorger op een dier zitten, vraagt 'maar wat doe jij nu met die arme hond?'

Zelfde vrouw loopt verder en stopt bij apen, merkt een gorilla op en zegt 'Hier trek ik nu toch niet op?!' , aangezien Kata haar altijd vergelijkt met een aap.

Opnieuw zelfde vrouw loopt voorbij nijlpaard waarop Kata vraagt 'ken je dit dier', ze antwoordt met 'ja, een nijlpaard', Kata vraagt 'heb je al ooit een nijlpaard gezien?' , antwoord van de vrouw 'neen, enkel jou.'

Julie en ik zijn 2 verschillende op dat vlak... Julie haar valies staat zo goed als klaar, ik stel uit. Julie werkt zeer veel voor school -respect voor haar-, ik kom naar beneden en zet me bij de cliënten -liefst in de schommel tijdens zonsondergang-. Julie stresst voor de BaP -wat normaal is-, ik zeg dat er nog voldoende tijd is -wat niet normaal is-.

Over 1 ding zijn we het eens: het zal verdomd moeilijk zijn wanneer we moeten vertrekken! Niet alleen de cliënten maar ook de mentors, Kata en Kata, Maria -die zorgde voor de extra kilo's- en JUDITH -die onze weekends en weken toch wat leuker maakten door haar stommiteiten en het aanvaarden van domme uitdagingen, haar positieve invloed op het bekijken van series en het heerlijke ontbijt die ze ons laatste weekend zal maken-! Bedankt voor de leuke tijd, wij komen zeker terug!

If our mentors would read this: We are going to miss you guys! We will come back to visit you and the bewoners! We had a great time and we will never forget the experience you gave us! And remember, the answer is CHOCOLATE!

Aftellen

Ahoi!

De laatste week is ingezet en hoe?! We hebben vandaag een uitstap gemaakt met een bostreintje... Enkele cliënten aan de hand en hop we waren vertrokken. Er kwamen een paar obstakels op de weg, zoals het treintje die enkel in het weekend rijdt op het geregelde uur, het eten die uitviel in een extreem kleine portie, kakpampers nogal een aangename geur gaven in een bus, diarree-uitspattingen in het gras, ... MAAR al bij al een leuke dag, vermoeiend maar leuk.

Morgen een nieuwe uitstap met een iets onafhankelijkere groep. Richting Budapest voor een tentoonstelling en misschien een Hongaarse film gaan bekijken in de cinema. Ja hoor, die Hongaarse films, we houden er inmiddels van!
donderdag volgt de evaluatie en onze afscheidsbuli -of afscheidsfeestje dus-. We weten al goed genoeg dat het afscheid zwaar zal worden! We willen zeer graag naar huis maar we gaan die kleine rakkers hier enorm missen -ook al gaven ze ons soms lastige momenten-!
Rest van de week is valies maken, schoolwerk en vooral nog genieten!

Vaderlief

Het vorige weekend was onder het gezelschap van de papa en Christine voor mijn kant en Thomas langs Julie haar kant. Op het onverwacht hadden we besloten om vrijdag niet te werken en donderdag al naar Budapest te gaan, om vrijdag terug te komen met de bezoekers -en ze vonden het leuk!-. Een dag waar bijna al het openbaar vervoer van Hongarije getest werd maar een aangename dag die werd afgesloten met een etentje in een nieuw restaurantje -in gezelschap van Judith-.
De volgende dag de gebruikelijke tour gedaan -market hall en visjes-, de oudjes en Julie en Thomas naar de thermen, Judith en ik naar de hostel voor school gaan werken -wat niets meer werd dan nietsen-. Met z'n allen naar Bali gaan eten en de dag afsluiten met een afleveringetje Game of Thrones lukt altijd :-).
Op zondag gingen we naar Buda Castle -na een heerlijk ontbijt in het hotel van de oudjes en een tussenstopje voor het uitzicht van het Parlement- en keerden we terug naar ons teerbeminde Ipolytölgyes...

De week is nu alweer bijna voorbij, het begint te vliegen... Vandaar de korte blogberichten, gebrek aan tijd. Het volgende weekend is met de oudjes van Judith te doen en mijn liefste liefje!

Pischi

Woensdag hebben wij kennisgemaakt met bezoekers van de instelling: jongeren van Pannonhalma en met een monnik die daar woont. De monnik vindt het blijkbaar zeer interessant om ons te leren kennen en wil daarom met ons in het Duits spreken. Natuurlijk zegt Charlotte dat ik goed Duits kan, waardoor de monnik mij telkens aanspreekt. Gevolg: ik spreek Nederlands, Duits, Engels en Hongaars door elkaar.

Verder heeft een cliënt in de namiddag de hele tijd “pischi” (= ik moet plassen) geroepen. Natuurlijk geloofden wij hem na een tijdje niet meer maar jammer genoeg heeft Charlotte het nadeel daarvan ondervonden. Een cliënt had zich om nog steeds onbekende redenen verslikt, waardoor wij geen aandacht meer hadden voor de andere “pischi” cliënt waarmee we oefeningen aan het doen waren op de mat. Natuurlijk voelt Charlotte op dat moment nattigheid en stond onmiddellijk met beide voeten letterlijk op de grond. Doordat een werkster de pamper van deze cliënt niet goed had aangedaan, verspreidde de nattigheid zich dus op de mat en op Charlotte haar sokken.

De volgende keer meer anekdotes over de belevenissen in en buiten de instelling! Sziastok!

Vác en Budapest

Elk weekend Budapest kan je wel eens beu worden. Daarom hadden we besloten om een tussenstop te maken in Vác -waar ik eerder geweest was en waar ik zeker nog terug naartoe wil!-. Het ligt op onze baan naar Budapest dus geen problemen dachten we. Tot we het pension moesten vinden in de sneeuw-regen... Niet zo leuk zou je denken? Oh jawel hoor! Wij zijn steeds goedgeluimd en maken van elke situatie een leuke uitstap... Tot onze voeten gevoelloos worden, dan is het moment aangebroken dat we echt wel ergens naar binnen willen! Tegen dat we om 11u gearriveerd waren -normaal 10u- waren we bijna verkleumd en gingen we opwarmen. Een zeer vriendelijk vrouwtje die geen woord Engels spreekt maar ons geweldig goed ontvangen heeft -HEERLIJK ONTBIJT!-! We gingen een vrij lange wandeling maken en zagen bijna de volledige stad -zeer mooi-. 's Avonds werden de 4 musketiers de 3 musketiers en ging het weekend verder -te beginnen met lekker eten natuurlijk ;-) -. De volgende dag nog eventjes tsjolen, naar de dôme en het marktje -ondertussen de echte Paashaas tegenkomen-, om nadien Julie haar ouders op te pikken en de trip verder te zetten.

Alweer lekker eten om mee te beginnen, de wekelijkse visjes bezoeken, tsjolen in de winkelstraat en afsluiten met eten :-). De volgende dag besloten Judith en ik om even voor school te blijven werken -wat eigenlijk meer Game of Thrones kijken werd- en om de familie Callens tegen 16u te vervoegen! Een koffietje en nog een wandelingetje bij de souvenirwinkels om alweer af te sluiten gaan eten in Menza -jaloers Lau en Sofie?-!! Onze aflsuiter ging nog verder met een filmpje -op groot scherm- en een Baileys. Die is er wel vaker deze periode maar dat is dan ook onze beste vriend geworden hier!

Oudjes, broer en nicht wegsturen naar de luchthaven en wij konden terug vertrekken naar onze thuisbasis -voor 3 maanden mogen we dat nu wel zo noemen-. We waren voorbereid op de Paastraditie die hier heerst: mannen spuiten parfum op vrouwen omdat zij bloemen zijn die moeten groeien, daarna krijgen ze een eitje. Je kan je wel inbeelden wat voor lekkere geurmix dat geworden is! 's Avonds mochten we bij Maria gaan eten -slaatje, kip met puree en 3 verschillende dessertjes- en dat hebben we ons niet beklaagd!!

Tot de volgende!

Budapest met de zus en Sofia!

Alweer een weekje verder. Vorig weekend was de zus met Sofie op bezoek. Ze waren zeer blij met de gratis voetenspa die ik voor hen geregeld had -zij waren vrijdag naar Seacret gegaan en zaterdag gingen we nog eens met z'n allen-. We werden ontvangen op het appartement met een hapje en een drankje. Nadien werd de eerste avond eten zoeken een hel! Alles was volzet en we zijn geland in TGI Friday's -de iets sjiekere McDo-. Het eten was lekker maar viel wat zwaar op de maag, dat hield ons niet tegen om een cocktailtje binnen te gieten! Vooral Lau had een goeie keuze gemaakt!
Mango Mai Tai - Appletini - Strawberry Banana Smoothie (met drank weliswaar)

Zaterdag was er een ontbijtje voorzien door de twee lieverds die op bezoek kwamen. Een enorm koude dag die we doorgebracht hebben op een hop on hop off bus. Een uitstapje naar Gerbeaud -wat door de zus zeer geapprecieerd werd- en 's avonds een gezellig restaurant gaan zoeken. Dat hebben we dan ook gevonden -op aanraden van Ran, de man die ons steeds gratis in zijn vissenbad laat zitten-. Een heerlijke avond, heerlijk eten en heerlijke cocktails gingen er al snel in!

Strawberry I forgot - Achilles Heel - Cosmopolitan

Op zondag gingen we hen afzetten in de luchthaven, na een ontbijt in Bite. Een zeer geslaagd weekend, nog eens bedankt voor het bezoekje, ook al hebben we getsjoold! Het deed enorm deugd!

Op de stageplaats krijgen we het meer en meer naar ons zin. We voelen ons thuis -aangezien we ook daar de Baileysfles durven uithalen- en we komen beter en beter overeen wat het verblijf leuk maakt. Ook de cliënten worden leuker -sommige minder leuk-. Het blijft een lastige omgeving om constant in te vertoeven maar we doen ons best om zo vaak mogelijk naar de pizzeria te gaan in een verder stadje. Maandag zijn we getrakteerd geweest door Marie-Rose -die in heel Hongarije gekend is door haar inzet voor de instelling!-. Een leuke avond waar we eens open konden vertellen over de instelling en waar we antwoorden kregen van de directrice.

Ziezo, een kort verslagje :-).

Terug van weggeweest

Een tijdje geleden had ik gezegd dat ik vaker ging schrijven: Mission Failed :-). Ik merk dat ik minder en minder tijd krijg om eventjes achter mijn tokkelmasjien te komen zitten en een verhaaltje te schrijven. Ik zal dan maar nu proberen om even kort samen te vatten wat er ondertussen gebeurd is.
Vorig weekend kwamen mijn mamoetie en Peter op bezoek. Een leuk weekend met veel lekker eten en toffe momenten! Vooral de 'uitstap' naar Seacret zal ons altijd bijblijven: een vissenbadje voor de voetjes waarbij de vissen de dode huidcellen opeten, mamoetie die een zotte koop doet door haar stoute schoentjes aan te trekken en wij die vanaf dan altijd gratis mogen gaan visbaden! Lekker nieuw restaurantje ontdekt waar ze 'pancakes Judith' style' hebben -cottage cheese pancakes with vanilla without cottage cheese-.

In de week zijn er wel wat grappige momenten voorbijgegaan zoals een mongooltje die het nu gevonden heeft om niet meer te gaan zitten behalve op iemands schoot -en dan nog het liefst de mijne als hij scheten moet laten-. We vinden elkaar steeds beter op de werkvloer -de 4 studenten- en dat is zeer aangenaam om stage te lopen! Wat we vooral deden was uitkijken naar het weekend want het was LIEFJESTIJD!
Eindelijk was het zover! Donderdag kwamen ze naar Hongarije -Lieve met de vroege vlucht, Thomas met de late vlucht-. Ik had dan ook aan Lieve goed uitgelegd hoe ze tot aan de instelling moest geraken op haren alleenen want ik vond dat ze het toch eens moest gezien hebben -plus ze had een volledige valies vol gerief mee, bedankt patiënten van Lieve!-. Na 2 uur merkte ze al gauw dat het geen kattepis is waar wij moeten in werken en gingen we al gauw naar Budapest. Sommige ideetjes liepen in het honderd waardoor nieuwe plannen een toppertje werden! Een gezellig weekendje met leuke uitstapjes... HET DEED DEUGD! Dat kan ik met zekerheid vertellen.

Eén van de nieuwe ideetjes:

Opnieuw afscheid nemen maar niet alleen van de liefjes, ook van de medestudenten want die gaan voor 3 dagen naar Praag!
Nog ééntje om mee af te sluiten: in de luchthaven begon ik te zoeken naar mijn sleutel -ik sta nogal gekend om die te verliezen- en kwam, na zo een half uur zoeken, tot de vaststelling dat deze niet in mijn rugzak of trolley zat. Wat betekende dat ik niet in mijn kamer kon, gelukkig was Judith zo vrij om mij haar kamer aan te bieden aangezien zij nu toch weg is. Ik kom toe op het tweede verdiep, ga toch eens naar mijn kamer kijken en zie de sleutel op de deur zitten die nog steeds open was :-).

Time-Out!

Na 2 dagen hadden we het reeds nodig om er eventjes tussenuit te gaan en onze tocht eindigde in Pizzeria Herfli! Met ons 4 aten we lekker onze buik meer dan rond -2 pizzaatjes en 2 hamburgers, weliswaar voor elk 1 exemplaar!-. We hebben de stage van de ortho's iets draaglijker gemaakt door hen deze topkeet te leren kennen. Ik denk dan ook dat de afspraak 'slechts 1keer per week naar Herfli' rap in het water zal vallen -het was dan ook een goed voornemen die enkel door mijnentwege in acht genomen werd-. HET HEEFT GESMAAKT -zeker dat Baileyske op het einde-!

Vandaag bestond de dag uit 1 ding: WANDELEN! Miljaar stomme nieuwe regeling trekt hier niet echt op iets... De cliënten zien ervan af, onze mentors zien ervan af en wij zien ervan af... Leuk is anders! Maar we moeten erdoor, dus dat doen we dan ook. Al een geluk dat we nieuwe vriendjes ontdekt hebben op de baan die we afleggen naar het speelpleintje: 3 kleine knoddies!

Alweer een weekendje Budapest

Na een zeer korte werkweek - 2 dagen in de instelling en 1 dag 2 andere instellingen bezoeken- konden we op vrijdag terug naar Budapest trekken. Onze eerste opdracht was Adriaan -Judith haar vriendje- veilig en wel van de luchthaven halen en zijn maag vullen in Bali! Na alweer een heerlijke maaltijd trokken we naar onze Friends Hostel waar we ons ondertussen thuis voelen!
Op zaterdag zijn we naar House of Terror geweest waarvan we beiden stil werden. We mochten geen foto's trekken maar enkele zaken zijn in ons geheugen gebrand. Soms moesten we eens extra slikken -en dan hebben we de tekst nog niet gelezen die erbij hoort...-. Een mooie dag, met daarin een hopeloze zoektocht naar een Belgische chocolatier die uitmondde in het vinden van een andere chocolatier die gesloten was. Het mocht niet zijn! Veel gewerkt voor school -wat helaas moet gebeuren- en in bed kruipen was al wat we nog konden doen -sorry Judith, volgende keer gaan we mee op stap!-. Oja, als avondeten een heeeeeeerlijke Kakaos Csiga ofwel chocoladeslak!

Op zondag mochten we rustig ontwaken van de hostel en ons gerief op het gemak samenrapen. Eten zoeken en belanden in een all you can eat -wat mij al een beetje meer beviel dan Julie!-. Stappen naar Heroes Square op een mooie dag en afsluiten met een mini Kakaos Csiga! Nog de weg naar huis en vroeg in bed kruipen. Dit is trouwens mijn kamer:

Vanaf volgende zal ik misschien wat meer werk terug in de blog steken maar de inspiratie is voorlopig ver te zoeken! Ze ligt misschien al te slapen aangezien ik -en ik denk Julie ook- toch wel vrij moe ben!

Verrassing

Een weekendje België waarvan niet veel mensen op de hoogte waren stond op het menu... En veel ander lekkers maar daarover meer later. Het begon eigenlijk met een bummer toen Lieve me vertelde dat ze mij dan dinsdagochtend opnieuw ging afzetten, DINSDAGOCHTEND?! Zij had het zo in haar hoofd maar ik vertrek pas vanavond. Dank u lieve collega's om dit op te vangen en ons toch -ondanks de stommiteiten- veel tijd samen gunnen!
Ik had van voor mijn vertrek een vlucht geboekt voor dit weekend om mijn zusje te verrassen op haar verjaardagsfeest en ik moet zeggen dat heeft zijn effect niet gemist! De voorbereiding om binnen te komen was al een hele opdracht -ik hoorde constant auto's in het straatje draaien en wilde niet gezien worden dus moest ik enkele keren tussen 2 auto's gebukt gaan schuilen. Vooral wanneer mijn Bobonneke afkwam, die zag Lieve en ging op haar wachten om binnen te stappen. Gelukkig heb ik zo een slimme vrouw en wist ze haar vriendelijk af te wimpelen. Eenmaal in het eerste deel van de zaal toegekomen, kon ik de kaarsjes aansteken en mijn intrede maken. En wat voor een intrede! De reacties waren goddelijk en zullen mij lang bijblijven! Lau reageerde echt leuk - en vooral verrast ;-)-! 'ma Charlotte, gij zijt hier' kijkend naar mij, 'ey, mijn zus is hier' roepend naar de zaal, dan een stevige knuffel, toch nog eens vol ongloof kijken naar mij 'gij zijt hier, wat doe jij hier?!'.

Iedereen zat vooral vol ongeloof, jammer dat het niet gefilmd geweest is. Er was nog niet veel volk dus degenen die binnenkwamen hadden ook nog een verrassing voor de boeg: eerst gewoon 'dag Charlotte' en dan 'huh, Charlotte' met een vreemd gefronst gezicht! 't Was een leuk feestje met de nodige vulling van de maag: een broodje met warme beenhesp, knapperige, verse groentjes en LOOKSAUS! Ohja, heerlijk na zo een 3 weken in Hongarije te leven!
Schitterende avond gehad! Gelukkige 25e verjaardag Lau'tie!
Na de opruim konden we naar Gent vertrekken - nadat ik eerst nog eens een vork in dat lekkere taartje geplant had- om zaterdag naar een trouw te gaan. Na de plechtigheid kregen we buiten jeneverkes maar het was toch een beetje koud dus trokken we naar Huize Collette -dichtbij want onze tenen waren zo goed als afgevroren-. Een heerlijke chocolademelk met maltesers erin, ik geniet nog na! Boeltje samenrapen en richting Oudenaarde vertrekken aangezien iedereen mij nu nog eens wilde zien! -het werd eigenlijk een zeer druk weekend maar dat had ik in mijn hoofd al lichtelijk voorspeld- Eenmaal bij bobonne aangekomen -zij was er nog steeds niet goed van dat ik er was en de smile ging tot achter haar oren- kregen we cake en chocoladetaart voorgeschoteld. Ik kon er dus terug aan beginnen. Een gezellige babbel en off we go. Een match gaan kijken van de ploeg -PROFICIAT dames!- en erna richting frietkot! Belgian fries zoals de Kata's ze noemen -ze vinden het niet eerlijk dat de Fransen met die naam gaan lopen-. Een veel te grote bestelling voor ons 2 maar enkel de balletjes in tomatensaus zijn niet verslonden geweest... Hemels zo een bakje friet!

Zondag beloofde ook een dag vol eten te worden: ontbijten bij de mama, middageten bij de papa, babyborrel van Sam -waar ongelooflijk veel lekkers in mijn buikje verdween!-, een pizzaatje stekken eens we in Gent waren... Opnieuw drukke -eten, eten, eten, match van Lieve, bezoek bij bompa en marainne -die ondertussen al gewaarschuwd waren dat ik in de loop van het weekend voor hun deur zou staan-, ...- maar leuke dag!

Maandag beginnen met een ontbijtje -of eerder gezegd vroeg middageten- in Le Pain Perdu -eerst ging dit Clouds in my Coffee zijn maar die mannen sluiten de maandag :(- en aflsuiten met ribbetjes en een rijstpapje in de Amadeus! Met als tussendoortje een bezoekje van Sara en Sarah! Bedankt hiervoor!

Straks staat er nog Chili Con Carne op het menu en dan ben ik er volledig klaar voor om terug te vertrekken. Ik ben blij dat ik eventjes thuis op mijn gemakje kan zijn, eventjes alleen... Niettegenstaande had ik graag gehad dat de vrouwe des huizes niet moest werken maar ze is zo braaf dus hoor je mij niet klagen -buiten de keren dat ik wel klaag-.

Om 18u dus terug het vliegtuig op met een hele rugzak vol eten :-). Een voorraadje ingeslaan, zo moet ik dat niet in Budapest doen.

Iedereen bedankt om mij zoveel energie te geven dit weekend, het was zalig! Nu zal het trouwens wel duren tot in mei want ik mag echt maar één keer de grens oversteken van Meneer Erasmus...